 We zijn, een beetje toevallig, met de productie van mondmaskers gestart. Mijn zoon Gustave, die bij Foodbag werkt, kwam bij het begin van de Corona-crisis met de vraag of ik snel 140 mondmaskers zou kunnen leveren voor hun chauffeurs. De stoffen had ik, het patroon haalde ik van het internet en naaisters vond ik in de buurt. Drie dagen later had Foodbag zijn mondmaskers. Ik liet een kleine reeks extra maken en begon te verkopen aan vrienden. Toen Veerle Windels me in De Standaard vermeldde in haar artikel “Het onverwachte modeaccessoire van 2020” schakelden we een versnelling hoger en openden we de deuren van een kleine webshop. Een mondmasker dragen is vandaag een uiting van hoffelijkheid en burgerzin. Dat het modemasker een nieuw accessoire wordt is duidelijk. Ontwerpers leveren er zich creatief in uit en trendgevoelige zielen beginnen ze al te verzamelen. Ik draag ze om te gaan winkelen en voel me veiliger mét dan zonder. Al onze mondmaskers mogen gewassen worden op hoge temperaturen (tot 90 ° zelfs, al is dat niet zo goed voor de elastieken. 60° is beter) en ze hebben een holte waarin je een filter kan steken. ‘Mask’ en ‘Fold’ zijn courante modellen. ‘Cover’ hebben we zelf ontwikkeld. Kleine toelichting hier: bij “Cover” lopen de elastieken horizontaal over je achterhoofd en niet rond je oren. Quasi al onze stoffen (linnen, zijde, viscose) komen van op onze zolder en zijn de overschotten van mijn Lena Lena-stoffen van jaren geleden. Dit is dus een upcycling project. Tot slot nog dit. Ieder masker krijgt een rood kruisje mee. Een symbool van verbondenheid in deze pandemie. Zomaar een kusje. Een wens voor geluk. Het kruisje is ook de handtekening van de ongeletterde, de simpele. Wie zijn wij in deze crisis? Niemand. En toch ook iemand. Miet Crabbé
1 Reactie
|