Ik hou niet van mondmaskers. Zoals ik ook niet van autogordels hou. Ze beknotten. ​Maar voor onze veiligheid moeten we ze omdoen. Ik voel me in deze tijd veiliger mét mondmasker dan zonder. En nog veiliger nu iedereen ze draagt. Maar prettig is het niet. En, het blijft een raar zicht. We moeten wennen. Wennen aan dragen, wennen aan zien.

Het dragen ben ik al gewoon ondertussen. Als producent van mondmaskers ben ik het mezelf verplicht mijn producten optimaal te dragen. Ik pas ze aan mijn kleding aan en voel me zelfs lichtjes ongemakkelijk als dat eens niet het geval is. Ik kijk met verhoogde interesse naar al wat op de markt is en moet me intomen om niet van ieder mondmasker dat ik interessant vind een exemplaar te kopen.

Wennen aan zien is moeilijker. O.k. in warenhuizen en winkels, dat ben ik al gewoon. Maar  wat met onze ‘iconen’. Wat met gezagsdragers, vedetten, royals in gemuilkorfde verschijning? Raar is het. Bevreemdend. Beelden van 'A Handsmaid's Tale' blijven de kop opsteken. Ik ben Mathilde dankbaar. Hoe goed hebben zij het gedaan, dat koningshuis van ons. Akkoord, ze zagen er “weird” uit. Akkoord, je vraagt je af wat de logica is achter mét de kerk in en zonder de kerk uit. Maar waren ze niet stijlvol, altegader, op onze nationale feestdag? Mathilde is bij mijn weten de eerste koningin die zo duidelijk een fashion statement maakt met mondmaskers. En ondermeer daarvoor hebben we koninginnen en prinsessen nodig. Totaal anders was het statement van Maggie. Wellicht wou ze duidelijk maken dat ze gevoel voor humor had. Mij heeft ze niet geïnspireerd.

We zijn benieuwd naar uw ervaringen met mondmaskers. Deel ze met ons. Post uw selfie mét mondmasker op Instagram  met hashtag #mouthmaskMC of tag ons (@Mamzelmiet). Omdat beelden belangrijk zijn.

MC

We zijn, een beetje toevallig, met de productie van mondmaskers gestart. Mijn zoon Gustave, die bij Foodbag werkt, kwam bij het begin van de Corona-crisis met de vraag of ik snel 140 mondmaskers zou kunnen leveren voor hun chauffeurs. De stoffen had ik, het patroon haalde ik van het internet en naaisters vond ik in de buurt. Drie dagen later had Foodbag zijn mondmaskers. Ik liet een kleine reeks extra maken en begon te verkopen aan vrienden. Toen Veerle Windels me in De Standaard vermeldde in haar artikel “Het onverwachte modeaccessoire van 2020” schakelden we een versnelling hoger en openden we de deuren van een kleine webshop. 
​
Een mondmasker dragen is vandaag een uiting van hoffelijkheid en burgerzin. Dat het modemasker een nieuw accessoire wordt is duidelijk. Ontwerpers leveren er zich creatief in uit en trendgevoelige zielen beginnen ze al te verzamelen. Ik draag ze om te gaan winkelen en voel me veiliger mét dan zonder.

Al onze mondmaskers mogen gewassen worden op hoge temperaturen (tot 90 ° zelfs, al is dat niet zo goed voor de elastieken. 60° is beter) en ze hebben een holte waarin je een filter kan steken. ‘Mask’ en ‘Fold’ zijn courante modellen. ‘Cover’ hebben we zelf ontwikkeld. Kleine toelichting hier: bij “Cover” lopen de elastieken horizontaal over je achterhoofd en niet rond je oren. Quasi al onze stoffen (linnen, zijde, viscose) komen van op onze zolder en zijn de overschotten van mijn Lena Lena-stoffen van jaren geleden. Dit is dus een upcycling project.

Tot slot nog dit. Ieder masker krijgt een rood kruisje mee. Een symbool van verbondenheid in deze pandemie. Zomaar een kusje. Een wens voor geluk. Het kruisje is ook de handtekening van de ongeletterde, de simpele. Wie zijn wij in deze crisis? Niemand. En toch ook iemand.

Miet Crabbé